گونه ای جدید برای مسکن ایرانی

شاید هنگامی که صحبت از طراحی وایجاد مسکنی مناسب درایران به میان می آید ،همه افکار واذهان به سمت الگوبرداری از خانه های قدیمی یا سنتی ایران میرود وبه گونه ای تلاش میشود تا آنرا مطابق نیازهای روز جامعه تغییر دهند ویا به تعبیری دیگر آنرا "به روزرسانی" نمایند. اگرچه این رویکرد درجایگاه خود می تواند رویکرد قابل قبولی باشد، اما نه تنها خالی از اشکال نبوده بلکه می تواند منجر به یک تقلید نابه جا از خانه های قدیمی گردد که نتیجتاً مشکلات فراوانی را نیز به بارآورد.چرا که خانه های ایرانی با تمام زیبایی هایش متعلق به یک سطح گسترده ودر یک مقیاس نسبتاً بزرگ ساخته شده است ونمی توان آنرا دریک مقیاس کوچک در حد یک واحد آپارتمانی گنجاند.اما این رویکرد ازآنرو می تواند قابل قبول باشد که فاکتور های با ارزشی چون چند عملکردی بودن سیالیت فضایی ،تطبیق پذیری،همسایگی وهم جواری،وبسیاری مسایل دیگر که در معماری خانه های امروز نیز مد نظر قرارگیرند. اهداف این پژوهش دارای دو بخش کلان وفرعی می باشد که نشانه چندبعدی بودن مساله وراه حل ارایه شده برای آن دراین پژوهش است: این پژوهش به دنبال ارایه یک الگوی مناسب برای مجتمع های مسکونی درایرانست که بتواند متفاوت با همنوعانش در کشورهای دیگر باشد.این یعنی آنکه مسکن ایرانی باید از هر حیث مناسب زندگی انسانی باشد که در ایران زندگی می کند. ودارای شاخصه های فرهنگی ایران است. یعنی انطباق مسکن ایرانی پیشنهادی با خرده فرهنگ های دیگر ،که دراینجا زنجان مورد نظر می باشد اهداف فرعی: بررسی الگوهای ارائه شده در معماری معاصر ایران روش در پیش گرفته شده ترکیبی –موردی است که استفاده ار منابع کتابخانه ایی و اسنادی می باشد و روش میدانی برای جامعه آماری زنجان است و نیز مطالعه موردی خانه های قدیمی زنجان ونیز تحلیل محتوا بوده است. همانطور که پیش از این نیز اشاره شد،شیوه زندگی وطبقه اجتماعی افراد عامل بسیار مهمی در استفاده ی آنها از فضاها ومحیط زندگی خود می باشد.بنابراین با مطالعه شیوه های زندگی وبررسی طبقه اجتماعی وفرهنگ اعضای یک طبقه ی خاص از جامعه می توان فضایی مناسب با خواست ها ونیازهای ایشان ایجاد کردبه طوری که پس از به وجود آمدن ،کمتر مورد تغییر وتحول از سوی ایشان گردد.چرا که خود این امر باعث به وجود آمدن ناهنجاری های بصری ومهم تر ازآن اجتماعی می گردد.